Banu ATALAY

Bazı Şiirlerim...

Kendince

Aynı şeylere üzülmekteyim

Eksilenin kederiyle

Kime ne

Anlar

Yaşam

Mülteci

Mutluluk

Belki

Saklayamazsın

Öğrensen

Sanki

Geçmiş

Denetim senden öte

Kurgu

Tevazunla...

Olduğu gibi

Aslın

Minikler

Birikim

Mühim

Eminmisin?

İhtimal

Orada dur istersen

Şımarık

Dinlemez

Zırh

Kendin ol

Tomurcuklar solarken...

Biçare çocukların nefesini çalan

zalimliğe tanık olurken

sönük kalır nefret.

Hislerini bilip çıkagelen

yeni sözlere de kapını kapar,

Konuşamazsın.

Yaşamak ayıbından saklanır,

Ağlamak ta öylece kalakalır,

Ahmak,sukûtu korkaklıktan sanır

Anlatamazsın.